Hiperdoncja jest schorzeniem polegającym na występowaniu nadmiarowej liczbie zębów, może dotyczyć zarówno zębów mlecznych jak i zębów stałych. Hiperdoncja jest problemem występującym częściej w obrębie szczęki niż żuchwy. Zazwyczaj nadmiarowe zalążki zębowe kształtują się w przednim odcinku szczęki, a także w okolicy zębów siecznych. Zjawisko to nosi nazwę zęba pośrodkowego. Równie częstym miejscem w którym mogą kształtować się nadmiarowe zęby, jest obszar zębów trzonowych w żuchwie. Nadmiarowe zęby można zlokalizować między pierwszym a drugim bądź pomiędzy drugim a trzecim zębem trzonowym.
Schorzenie to jest diagnozowane u małych pacjentów wówczas gdy liczba zębów mlecznych w jamie ustnej jest większa niż 20. Natomiast w przydatku hiperdoncji u dorosłych pacjentów o hiperdoncji mówimy gdy w jamie ustnej jest więcej niż 32 zębów. Nadliczbowe mleczne zęby zazwyczaj są zębami wyrzniętymi, a stałe zatrzymanymi. Jeśli u małego pacjenta zostanie zdiagnozowana hiperdoncja zębów mlecznych wówczas znacznie podnosi się prawdopodobieństwo wystąpienia jej również przy zębach stałych. U większości pacjentów dotkniętych hiperdoncją liczba nadmiarowych zębów wynosi jeden. Hiperdoncji często towarzyszą wady zgryzu. Problem ten częściej diagnozowany jest u kobiet niż u mężczyzn, nie jest on jednak schematyczny u każdego pacjenta może przybierać różne formy od prawdziwej poprzez rzekomą aż do tak zwanego trzeciego ząbkowania.
Nadmiarowe zęby w jamie ustnej powodują wiele negatywnych konsekwencji zarówno zdrowotnych jak i estetycznych. Wyrzynający się nadmiarowy ząb zajmując miejsce w jamie ustnej prowadzi do stłoczenia pozostałych zębów, przemieszczania się ich bądź też opóźnienia lub nawet zatrzymania wyrzynania się zębów stałych. Jeżeli hiperdoncja dotyczy zębów przednich, wtedy może dojść do diastemy, przerostu wędzidełka wargi górnej, a także wchłaniania korzeni zębów. Nieleczona hiperdoncja podnosi ryzyko wystąpienia chorób przyzębia, które mogą powodować bardzo poważne problemy zdrowotne.
Hiperdoncja jest schorzeniem wymagającym wizyty w gabinecie dentystycznym. Po konsultacji lekarz stomatolog podejmuje decyzje dotyczące sposobu leczenia. Jeśli problem dodatkowych zębów dotyczy zębów mlecznych wówczas nie ma potrzeby ich usuwania. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku hiperdoncji zębów stałych. W takim przypadku zalecane jest usunięcie dodatkowego lub zatrzymanego zęba, ponieważ może on wywoływać choroby jamy ustnej lub utrudniać normalne funkcjonowanie. Przed każdym zabiegiem usunięcia nadmiarowego zęba stomatolog ocenia warunki zgryzowe oraz stopień ukształtowania się korzeni zębów sąsiednich. Aby ocena ta była pełna dentysta wykonuje dokładne zdjęcie RTG jamy ustnej. Zbieg usunięcia nadmiarowego zęba przeprowadza doświadczony dentysta lub chirurg stomatolog.
